Diggin.pl — RECAP 2012

Muszę przyznać, że wypatrywałem maila od Tomka albo Michała już od dobrych kilku tygodni i to nie tyle z wrodzonego narcyzmu, co z wewnętrznej potrzeby zatrzymania się choć na chwilę i spojrzenia na wydarzenia ostatnich 12 miesięcy by je wspomnieć i wreszcie docenić. Zastanawiałem się też przez ten czas, jak do takich podsumowań powinno się podchodzić. Z jednej strony wszystkie młodzieżowe hity zebrał już Factmag, a Resident Advisor zaspokoił spędzających mentalnie życie w piwnicy. Uznałem więc, że aby uniknąć przeklejki A$AP Mobów, Kendricków i TNGHTów, napiszę po prostu co się działo u mnie w tym intensywnym roku.

J SON

Otwierając listę wspomnień cofnijmy się nie o rok, a dziesięć lat. Puentą działalności kolektywu Na Stare Milion był styczniowy tribute dla zamkniętej dekadę temu stacji Viva Zwei. Projekt Viva Zwei Changed My Life powstał w zamyśle jako żart dla znajomych, a przerodził się w niezłą bazę wspomnień o stacji, jej ramówce i prezenterach. Przygotowana przez Bartka Szymkiewicza strona www.vivazweichangedmylife.com (bigup!) miała sporo odwiedzin, spontaniczne okolicznościowe mixy były chętnie słuchane, a zestawy gadżetów (t-shirt, mixcd i torba) rozeszły się w szybkim tempie ($_$). Całość zakończyła wspominkowa impreza w klubie 55, gdzie obok Absolute Beginner i Eins Zwo leciał Westbam i Stardust, o akcji napisał niemiecki Electronic Beats, który na VZ miał swój program, a wszystkich fanów z Polski pozdrowił sam Neils Ruf. Das hat sehr viel Spaß gemacht!

Rok 2012 był jednym z najbardziej dynamicznych w moim życiu prywatnym, zawodowym i muzycznym. Nigdy wcześniej nie było mi dane odwiedzić tylu ciekawych i niespodziewanych miejsc na świecie, poznać tylu interesujących i wartościowych osób ze środowiska muzycznego od zapaleńców, sypialnianych producentów i wydawców z biurem w kuchni przez klasyków podziemnej sceny muzyki tanecznej aż po liderów opinii z krajowego podwórka, którzy wstali z ławki i robią całkiem grube biznesy.

Nastał również czas wyczekiwanego skonsolidowania muzycznej działalności z Jankiem, która oprócz powstania wymarzonego labelu, zakończyła dualizm nazewnictwa organizowanych wspólnie od kliku lat imprez i koncertów jako Club Collab i Na Stare Milion.

Wspomniane marcowe warsztaty, które na 4 dni przywołały atmosferę letnich kolonii, zakończyły się łzami wzruszania uczestników, a kilka miesięcy później, już nakładem naszego labelu, ukazała się płyta CD z zapisem tych studyjnych zmagań.

Pełnoprawną działalność pod wspólnym szyldem S1 Warsaw zainicjowaliśmy w kwietniu organizacją pierwszych obchodów święta Record Store Day w Polsce. Podzielone na dwie części objęły wydawnicze i artystyczne aspekty muzycznego środowiska. Część dzienna była prezentacją krajowych niezależnych wytwórni, której towarzyszył płytowy yard sale. Część nocna to maraton 50 (!) didżejów, którzy mieli za zadanie puścić tylko jedną ulubioną płytę. Mam nadzieję, że edycja 2013 wypadnie równie ciekawie i uda się powtórzyć tegoroczną atmosferę i konfigurację w lineupie.

Pewnie jednak S1 nie postałoby jeszcze przez długi czas, gdyby nie Niewidzialna Nerka.

Dwa lata konsekwentnej i systematycznej pracy i udział kilkudziesięciu osób, które pozostawiły masę pięknych, ale i nietypowych wspomnień (nagrywanie kolejnych prób freestyle’u Krzysztofa Kozaka aka KNT w pawilonie z filmami na DVD pod Dworcem Centralnym między obsługą jednego, a drugiego klienta), oraz przede wszystkim dziesiątki nowych wartościowych znajomości. Z całą pewnością materiał ten nie byłby taki sam i przypuszczalnie nie wyszedł by do dziś gdyby nie decyzja o włączeniu do prac Steeza. Kiedy brakło nam już zapału, aby zgromadzonym kilkudziesięciu kawałkom nadać jakiś wspólny mianownik i określić sensowne terminy, to Piotrek wziął wszystko w garść i spowodował, że dziś jest to zamknięta muzyczna całość. Nie znam w tym środowisku bardziej profesjonalnej i usystematyzowanej osoby, a cykl Rap History Warsaw i hostowane przez niego piątki w klubie 55 (5/55) to tego najlepsze dowody.

Zorganizowana wspólnie z RHW impreza premierowa mixtape’u w pierwszy dzień wakacji na terenie Miasta Cypel była spełnieniem nastoletnich marzeń o zgromadzeniu ulubionych raperów i didżejów z tamtego czasu w jednym miejscu.

600V, Druh Sławek, Vienio, Franek ze Stereofonii, Jano z OMP, jeśli ktoś szukałby potwierdzenia to polecam spytać MC *ekhem* Mr. Krime’a. ;-)

Sezon letni nad brzegiem Wisły to pamiętny set Eliphinio, live B.Bravo i magiczny koncert Jesse Boykinsa III z pomocą niezastąpionego DJ Urba i wizytą-niespodzianką włoskiej Esperanzy. Jeśli miałbym wymarzyć sobie idealne warunki do słuchania future r’n’b to były one tej nocy w Cudzie.

Był to również rok wyjazdów na festiwale w kraju i poza nim z możliwością obejrzenia i posłuchania niezliczonej ilości utalentowanych artystów, a także szansą na porównanie jak odbierani są w różnych kontekstach – na festiwalu i w klubie, za granicą i u nas. Utwierdziłem się w przekonaniu, że z takimi markami jak sierpniowa Nowa Muzyka i październikowy Unsound, nie mamy podstaw do najmniejszych kompleksów wobec mitologizowanego zachodu Europy. Wg relacji założyciela najlepszej wytwórni w tegorocznym rankingu wspomnianego RA, Nowy Jork może nam nosić ręczniki. Obecni pewnie potwierdzą, że tzw. Room 2 w hotelu Forum w Krakowie to było przeżycie tyleż fizyczne co duchowe… ;-)

Idąc dalej tropem “cudze chwalicie…”, nasz niezależny rynek wydawniczy również zaliczył znaczący progres. Nareszcie ukazują się u nas produkcje na bieżąco i bez kompleksów wpisujące się w światowe standardy formy i treści. Mimo, że nie wszystkie pozycje do mnie przemawiają, a tylko niektóre zatrzymały się na dłużej w playerze, ten rok był rokiem U Know Me Records. Grohu, Buchu czapki z głów.

W kategorii working DJs, za ilość przejechanych kilometrów, niesłabnącą zajawkę i zapał, nagroda Złotego Beja należy się Zambonowi aka Berlin-Poznań House Express. Gdyby każdy ze skręcających w ścieżkę na skróty miał choć połowę tej wiary w muzykę co Maciek, ta scena wyglądałaby inaczej.

Tak na marginesie, smutny to fakt, że na mapie prawie 40 milionowego kraju poza dwoma jasnymi punktami na mapie Krakowa, cały ruch DJ-turystyki obsługuje prężnie działający przybytek w bastionie katolicyzmu. Kacper, Kuba, Rura i Częstochowa – żyjcie nam sto lat.

Niezależnie od działań S1, nowy sezon klubowy był dla mnie wyzwaniem w postaci autorskiego cyklu stworzonego przy wsparciu marki Bushmills. Since Way Back miał być odpowiedzią na niebezpieczną praktykę, która zadomowiła się w Warszawie, polegającą na zapraszaniu do grania imprez w popularnych miejscach osób, które z zajęciem tym nigdy nie miały nic wspólnego, ale przez rozpoznawalność np. w środowisku modowym gwarantowały duże zainteresowanie audytorium mimo, że prezentowały muzykę choćby z iPhone’a. Założenia były proste – zero brzmieniowych kompromisów, sami doświadczeni didżeje i bookingi, których próżno szukać u promotorów dobierających gości z klucza DJ chartsów.

W ramach działań promocyjnych wprowadziliśmy spójną identyfikację oraz relacje video kamerą GoPro. Efekty poniżej.

Późnojesienny debiut zaliczył też tajemniczy duet Ptaki, którego pojawienie się było pewne jak techno w tegorocznym trendzie. Posiadając wiedzę kto tam *yyy* steruje skrzydłami, nie mam wątpliwości, że to dopiero nieśmiały początek.

Końcówka roku to organizowany przez nas panel dyskusyjny o kondycji rynku muzyki niezależnej w ramach Europejskich Targów Gazety Wyborczej CoJestGrane w Pałacu Kultury. Naszymi gośćmi byli szef wytwórni Clone.nl – Serge Verschuur, Jon Berry z Kompakt.fm, założyciel Project: Mooncircle i hhv.de Gordon Gieseking i wspomniany wcześniej lokalny reprezentant Groh z U Know Me Records. Całość zwieńczona była afterparty z udziałem wymienionych w jednej z mistycznych sal pałacu.

Wisienką na torcie tego intensywnego roku był grudniowy koncert włoskiej grupy Esperanza, z którą poznaliśmy się na festiwalu Sonar w Barcelonie w czerwcu tego roku. Niewiarygodna mieszanka indie i wczesnego techno urzekła bez wyjątku wszystkich przybyłych do stołecznego klubu Powiększenie. Zespół, który zdążył się już u nas dobrze towarzysko zadomowić, zapowiedział, że w 2013 nam nie odpuści i pojawi się ponownie.

Tak w dużym skrócie wyglądało moje ostatnie 12 miesięcy z muzyką. Wymienione wyżej wydarzenia przeplatane były przyjemnymi wyjazdami do Drezna i Londynu, ale o tym już może przy innej bardziej kameralnej okazji. Mam świadomość, że działalność S1 Warsaw nie wyglądałaby tak jak to ma miejsce bez pomocy i zaangażowania naszych znajomych i przyjaciół, którym serdecznie z tego miejsca dziękuję. Największym szczęściem tego czasu jest jednak fakt, że dzieliłem go wreszcie z kimś kogo to co jest moją największą pasją również cieszy i interesuje. Przyszły rok zapowiada się równie pracowicie. W przygotowaniu mamy kolejny przekrojowy projekt, tym razem o trochę poważniejszej tematyce. Mamy też nadzieję zadebiutować w pierwszym kwartale na rynku winylowym. Efekt powinien być wybuchowy. ;-)

Chciałbym z tego miejsca również złożyć oddzielne podziękowania dla teamu diggin.pl – Tomka Grebera i Michała Lewandowskiego za przygotowanie wersji online projektu Niewidzialna Nerka www.niewidzialnanerka.pl. Dziękówa dla chłopaków!

Na koniec chciałbym złożyć wam wszystkim najlepsze noworoczne życzenia zdrowia i satysfakcji z tego czym się zajmujecie. Do zobaczenia i do usłyszenia w 2013.